W centralnej części Cmentarza Głównego (Hauptfriedhof) w Lippstadt znajdują się kwatery z grobami ofiar drugiej wojny światowej.
Tuż obok kaplicy cmentarnej w kwaterze P6 jest grób i pomnik upamiętniający polskich dipisów, którzy zmarli już po zakończeniu drugiej wojny światowej – w większości w lipcu i sierpniu 1945 r. Są to osoby deportowane do Trzeciej Rzeszy i pracujące przymusowo na rzecz gospodarki niemieckiej. Na granitowej tablicy z inskrypcją: „Pielgrzymom Polskim, który padli w drodze do wolnej Ojczyzny. Rodacy” wymieniono nazwiska 17 osób.
Po drugiej stronie głównej alei cmentarnej w kwaterze P7, obok niemieckich grobów wojennych znajdują się kwatery grobów wojennych obcokrajowców z różnych krajów. Na ich grobach ustawione są jednakowe kamienne krzyże, a na niektórych posadowiono zindywidualizowane płyty nagrobne.
Łącznie na tym cmentarzu spoczęło przynajmniej 68 polskich obywateli, z których 14 zmarła lub zginęła w czasie wojny a pozostali zmarli jako tzw. dipisi w latach powojennych, w oczekiwaniu na transport do ojczyzny bądź emigrację. Na polskim pomniku oraz na nagrobkach upamiętniono w sumie 68 osób pochodzących z Polski.