Cmentarz honorowy położony na północnym brzegu jeziora Maschsee w Hanowerze powstał w 1945 r. Jest miejscem spoczynku 386 robotników przymusowych z całej Europy. Zostali oni zamordowani w Hanowerze pod koniec II wojny światowej. Wśród nich była jedna kobieta i 153 mężczyzn z ZSRR - więźniowie obozów Gestapo z Lahde i Ahlem. Wszyscy zginęli w masowej egzekucji 6 kwietnia 1945 r. - cztery dni przed wyzwoleniem Hanoweru - na cmentarzu komunalnym Seelhorst. W egzekucji tej zamordowano łącznie 526 robotników przymusowych i więźniów obozów koncentracyjnych. Zostali oni zmuszeni do wykopania własnych grobów na cmentarzu Seelhorst, ustawienia się czwórkami a następnie zostali zabici strzałem w głowę.
Po wyzwoleniu w maju 1945 r. władze brytyjskie zarządziły budowę cmentarza honorowego w Maschsee. Ekshumacji ofiar przy obowiązkowym udziale mieszkańców Hanoweru dokonali wysocy rangą hanowerscy naziści. Łącznie ekshumowano 386 osób, w tym 15 Polaków i obywateli polskich wszystkich narodowości i wyznań.
Na cmentarzu ustawiono pomnik -pierwotnie z Czerwoną Gwiazdą i postacią żołnierza wspartego na karabinie co spowodowało nadanie mu pogardliwej nazwy – „cmentarz radziecki” i wyparcie go ze świadomości. Od lat 80. XX wieku dzięki inicjatywom społecznym i zaangażowaniu młodzieży z okolicznych szkół pamięć o zbrodni została przywrócona. Przeprowadzono badania i opracowano księgę zawierającą imiona i nazwiska ofiar.
