Miejski Cmentarz Północny (Nordfriedhof) w Siegburgu było w okresie drugiej wojny światowej miejsce pochówku zagranicznych robotników przymusowych, więźniów i jeńców wojennych. W mieście tym pracowało przymusowo ponad 3000 obcokrajowców, przede wszystkim z krajów ZSRR (1080), Belgii (610) i Polski (489). Największym pracodawcą były zakłady celulozowe Rheinischen Zellwolle AG - Phrix-Werke. Więzienie w Siegburgu, w którym przetrzymywano ponad 2300 obcokrajowców, było miejscem z którego wielu więźniów trafiło do obozów koncentracyjnych, a 401 nie przeżyło tego uwięzienia i zostało pochowanych na Nordfriedhof.
W okresie powojennym groby obywateli krajów zachodnioeuropejskich zostały ekshumowane i przeniesione do krajów ich pochodzenia.
W czasie wojny obcokrajowców grzebano w różnych częściach cmentarza, po wojnie większość grobów przeniesiono do wybranych kwater dla ofiar wojny i obcokrajowców. Obecnie na cmentarzu można znaleźć trzy miejsca pochówku Polaków.
W 1953 roku w północno-zachodniej części cmentarza w kwaterze E25 urządzono kwaterę grobów wojennych dla obcokrajowców, nazywaną kwaterą ofiar politycznych. Przeniesiono w to miejsce większość grobów rozproszonych do tego czasu w innych miejscach cmentarza. Na pomniku wykonanym z czarnej wulkanicznej skały magmowej umieszczono inskrypcję: „Walczyliśmy i umarliśmy dla wolności i prawa. Ofiarom politycznym 1933 – 1945“. Na terenie kwatery znajduje się 59 drewnianych krzyży i kilka kamiennych nagrobków. Na kilku z nich widnieją polskie nazwiska.
Groby przynajmniej trzech robotników przymusowych znajdują się na terenie tzw. kwatery rosyjskiej, położonej tuż obok kwatery E25. Jest to miejsce pochówku przede wszystkim dla robotników przymusowych i jeńców wojennych z krajów ZSRR, ale byli wśród nich także obywatele innych państw z Europy Środkowej i Wschodniej. Obecnie na terenie kwatery jest radzieckie upamiętnienie „towarzyszy, którzy polegli w faszystowskiej niewoli” z gwiazdą, sierpem i młotem. Na terenie kwatery jest 109 betonowych nagrobków z danymi ofiar spoczywających w pojedynczych mogiłach. Jest to też także grób zbiorowy z nieznaną liczbą ofiar (najprawdopodobniej 17). W miejscu tym brakuje jednak informacji o ofiarach z Polski i innych krajach.
Kolejnym miejscem, w którym można znaleźć polskie nagrobki jest położony w południowej części cmentarza rozległy honorowy cmentarz wojennych (Ehrenfriedhof). Przynajmniej na 22 kamiennych krzyżach na terenie kwatery umieszczono nazwiska ofiar z Polski.
W czasie wizji lokalnej na cmentarzu udało się odnaleźć nagrobki 27 polskich ofiar drugiej wojny światowej. Według dokumentacji archiwalnej cmentarz ten jest jednak miejscem spoczynku dla przynajmniej 101 polskich obywateli – przede wszystkim mężczyzn (w tym kilku jeńców wojennych), kilkoro dzieci i dwóch kobiet.
Groby większość z nich powinny znajdować się w opisanej kwaterze E25, gdzie zostały przeniesione w latach powojennych.
Stan nagrobków i upamiętnień jest średni (2018)
