Cmentarz ewangelicki w Bomlitz istnieje od 1930 r.
Od czerwca 1942 r. w południowo zachodnim narożniku zaczęto grzebać zmarłych pochodzących z Europy Środkowej i Wschodniej. Do zakończenia działań wojennych w kwietniu 1945 r. pochowano tu łącznie 11 Rosjan, jednego Polaka oraz czterech francuskich robotników przymusowych, którzy zostali zastrzeleni przez żołnierzy niemieckich w ostatnim dniu działań wojennych.
Robotników przymusowych, więźniów KL Bergen-Belsen, jeńców wojennych zatrudniano w fabryce prochu - Eibia GmbH, która była spółką zależną Wolff & Co. Pod koniec wojny EIBIA była największym producentem prochu w Trzeciej Rzeszy, prawie jedna trzecia zużywanego prochu pochodziła właśnie z zakładów w Bomlitz, Dörverden i Liebenau.
Warunki życia w obozach pracy w Benefeld były bardzo trudne. Niedożywienie, brak opieki medycznej, katorżnicza praca prowadziły do szybkiego rozprzestrzeniania się chorób zakaźnych, takich jak gruźlica.
Na cmentarzu Bomlitz spoczęło w sumie 28 obcokrajowców. Około 50 innych pochowano na położonym za szpitalem miejskim cmentarzu w Walsrode.
Po zakończeniu wojny w tym miejscu dokonywano pochówków tzw. displaced person, zamieszkałych w Cordingen, gdzie funkcjonował „D.P. General Hospital Bomlitz”, z oddziałem położniczym dla powiatu Fallingbostel.
Na cmentarzu znajdują się również groby 39 dzieci, pochodzące z lat 1945-1949. Większość noworodków i niemowląt - o ile nie urodziły się martwe - zmarła z powodu osłabienia, niedożywienia lub gruźlicy w ciągu pierwszych trzech miesięcy życia.
Ostatni pochówek na „Cmentarzu dla Cudzoziemców” odbył się w lutym 1949 r., na krótko przed zamknięciem szpitala.
W latach 1948-1957 dokonano ekshumacji grobów pięciu Francuzów, dziesięciu Włochów i jednego Holendra, których szczątki przeniesiono do ojczyzn.
Obecnie na cmentarzu znajduje się 126 mogił wojennych. Kwatera ofiar wojny zlokalizowana jest obecnie w centralnej części cmentarza głównego, rozbudowanego w 1955 r. Składa się on z dwóch pól grobowych, na których znajdują się pojedyncze i podwójne nagrobki z nazwiskami pochowanych. W środku stoi tablica pamiątkowa z napisem w języku polskim – „Tu spoczywają Polacy”. Inna ustawiona na skraju informuje natomiast o historii cmentarza i pochowanych tu 126 osobach, z których większość pochodziła z Polski.
